Jak zwykle nie było co jeść. Monika jeszcze robi dobrą minę do pustych talerzy.
Ale Ania z Tomkiem wyraźnie zawiedzeni. Biedni studenci liczyli, że przez tydzień zaoszczędzą na jedzeniu.
Ale co za radość! Tomek - farciarz, wygrał szczęśliwy los i dostał - słownie jedną chochlę - zupy w wazie. Trudno sie było nawet podzielić z żoną. Monika patrzy z wyraźną zazdrością. Ale ona chociaż mogła się nawąchać, a co my biedacy po drugiej stronie stołu.
Najedzony Tomek zbiera rodzinę do wyjścia.
Nic tu dziewczyny po nas.
Na stole stały wprawdzie owoce, ale gospodyni nie zapraszała nas do jedzenia.
Wojtuś pociesza Gabrysię.
Nie martw się ty masz obiadek zapewniony od swojej Mamusi.
Gabrysia cierpliwie czeka na bufet.
Chyba w międzyczasie coś przekąsiła, bo minka jakby radośniejsza.
Dobrze przytulić kogoś z pełnym brzuszkiem.
Ciocia założyła fartuszek. Czyżby miała zabrać się za gotowanie?
Daniel woli nie patrzeć żeby nie przeżyć rozczarowania.
Pan domu udaje, ze nic się nie dzieje i przechadza się z Gabrysią.
Może jednak szepnie żonie, że goście coś by zjedli.
Ciocia zachowuje się jakby było już po imieninach.
Patataj Gabrysiu, patataj!
Babcia jest cierpliwa, ale Jurek postanowił głośno zaprotestować.
Ja też w wymownym proszącym geście spoglądam na bratową.
No widzisz Gabrysiu jakie wspaniale imieniny. Ciocia jest doskonałą gospodynią.
Jestem wyraźnie rozczarowana, już od wczoraj nic nie jadłam robiąc miejsce na przysmaki. A tu taaaka niespodzianka.
Wszystko smakowało? To bardzo się cieszę.
I tak przyjedziemy tu najdalej za rok.
